شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مردود بود کسی که مردود وی است</p></div>
<div class="m2"><p>مقتول بود کسی که مردود وی است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی جود وجود او وجودی نبود</p></div>
<div class="m2"><p>هر بود که هست بودی از بود وی است</p></div></div>

دیوان قدر توامان سید نورالدین شاه نعمت الله ولی (به انضمام پیش گویی های شاه نعمت الله ولی) با مقدمهٔ سعید نفیسی و حواشی م. درویش - سید نورالدین ماهانی کرمانی (شاه نعمت الله ولی) - تصویر ۷۰۱

رباعی شمارهٔ ۴۶

مردود بود کسی که مردود وی است
مقتول بود کسی که مردود وی است
بی جود وجود او وجودی نبود
هر بود که هست بودی از بود وی است

هوش مصنوعی: این ابیات به مفهوم وجود و عدم و تأثیر انسان‌ها بر یکدیگر اشاره دارند. می‌گوید اگر کسی مردود یا ناکام باشد، این ناکامی به فرد دیگری وابسته است. وجود فردی که بی‌کفایت است، به هیچ وجودی نمی‌رسد. به عبارتی دیگر، هر موجودی که هست، ناشی از وجود دیگران است و به نوعی به هم وابسته‌اند.

رباعی شمارهٔ ۴۴

رباعی شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: کسی که مورد قبول نیست، خودش هم مورد پذیرش نیست و کسی که از سوی او ناپسند شناخته شود، به نوعی کشته شده است.

مردود بود کسی که مردود وی است

مقتول بود کسی که مردود وی است

هوش مصنوعی: وجود او بدون بخشش و کرم، وجودی ندارد. هر چیزی که هست، از وجود او نشأت گرفته است.

بی جود وجود او وجودی نبود

هر بود که هست بودی از بود وی است

رباعی شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده