شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>باران عنایتش به ما بارانست</p></div>
<div class="m2"><p>باران چون نباردش به ما بار آن است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گوئی که منم یار تو ای سید من</p></div>
<div class="m2"><p>آری آری وظیفهٔ یار آن است</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۴۱

باران عنایتش به ما بارانست
باران چون نباردش به ما بار آن است
گویی که منم یار تو ای سید من
آری آری وظیفه یار آن است

هوش مصنوعی: این شعر به بیان محبت و رحمت خداوند می‌پردازد و می‌گوید که باران نشان عنایت اوست. با این حال، اگر باران بر ما نبارد، آن را بر دوش خود احساس می‌کنیم. شاعر همچنین به ارتباط خود با سید (حضرت) اشاره کرده و تاکید می‌کند که وظیفه یار، در مقابل محبوب، محبت و وفاداری است.

رباعی شمارهٔ ۳۹

رباعی شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: باران رحمت او برای ما یک نعمت بزرگ است و اگر این باران بر ما نبارد، آن را به عنوان یک درد و فراق احساس خواهیم کرد.

باران عنایتش به ما بارانست

باران چون نباردش به ما بار آن است

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که من همدم تو هستم ای آقا، بله، وظیفهٔ یک یار همین است.

گوئی که منم یار تو ای سید من

آری آری وظیفهٔ یار آن است

رباعی شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده