گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۱۰

خاک در میخانه مگر بیخته اند
کاین گرد و غبار را بر انگیخته اند
یا ماه رخان خطهٔ ماهانند
کز زلف عبیر در جهان ریخته اند

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

خاک در میخانه مگر بیخته اند
کاین گرد و غبار را بر انگیخته اند
هوش مصنوعی: گویی در میخانه خاک را پخش کرده‌اند، که این گرد و غبار به وجود آمده است.
یا ماه رخان خطهٔ ماهانند
کز زلف عبیر در جهان ریخته اند
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت دختری می‌پردازد که چهره‌اش همچون ماه درخشانی است و موهایش مانند عطر و بوی دل‌انگیز در فضا پراکنده شده‌اند. به طور کلی، شاعر زیبایی دختر را با عناصر طبیعی مقایسه می‌کند و از رفتار و جذابیت او شگفت‌زده است.