هوش مصنوعی: یک نفر کوزه‌ای پر از آب یخ برداشت و مدتی آن را کنار گذاشت.

هوش مصنوعی: وقتی هوا از گرمای آفتاب گرم شد، این گرما بر وجود کوزه تابید و بر آن تأثیر گذاشت.

هوش مصنوعی: برف به آب تبدیل شد و کوزه پر از آب گردید، از میان نام و نشانی باقی نماند، پس دریاب و متوجه باش.

هوش مصنوعی: در ابتدا، ما به شکل قطره‌ای از دریا بودیم، اما زمانی که به دریا پیوستیم، تبدیل به همان دریا شدیم.

هوش مصنوعی: اندازه و وسعت دریا و موج و جو نیز به همین صورت وجود دارند و ما را درک می‌کنند.

هوش مصنوعی: ما مانند گنجینه‌ای با ارزش هستیم، اگرچه ظاهر ما شاید ناپایدار و شبیه به امواج دریا به نظر برسد، اما در واقعیت عمیق و با محتوا هستیم.

هوش مصنوعی: آب در هر ظرفی که قرار بگیرد، به رنگ آن ظرف در می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر اصل و ریشه‌ای در کار نباشد، پس ارزش و جوهر واقعی چیست؟ چگونه می‌توان درخشش و نور ذاتی را درک کرد؟

هوش مصنوعی: همه دنیا را مانند یک گوهر با ارزش بشناس و وجود او را به چشم یک گوهر منحصر به فرد ببین.

هوش مصنوعی: عالم در برابر درویشان، تنها یک پرده از حقیقت‌های آن‌ها را می‌بیند و از عمق معنای واقعی‌شان بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: حقیقتی که از آغاز وجود دارد، ظاهری دارد که همان جهان است و باطنی که دوستی را معنا می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به ارزش‌ها و منابع واقعی توجه کن و فقط به ظواهر و نام‌ها بسنده نکن.