شاه نعمت‌الله ولی » قطعات » قطعهٔ شمارهٔ ۷۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای که گویی فقیر مسکین مرد</p></div>
<div class="m2"><p>اعتباری ز مرگ خود می‌ گیر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به یقینم که جان نخواهد برد </p></div>
<div class="m2"><p>پادشاه و وزیر و میر و گزیر</p></div></div>

قطعهٔ شمارهٔ ۸۰

ای که گویی فقیر مسکین مرد
اعتباری ز مرگ خود می  گیر
به یقینم که جان نخواهد برد 
پادشاه و وزیر و میر و گزیر

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به افرادی اشاره می‌کند که به خاطر وضعیت مالی ضعیف خود، از مرگ‌شان دل‌نگران هستند. او تأکید می‌کند که این نگرانی‌ها بی‌مورد است و در واقع، شخصیت‌های بزرگ مانند پادشاهان و وزرا هم از مرگ نمی‌توانند فرار کنند. در نهایت، همه‌ی انسان‌ها در برابر مرگ برابر هستند، چه فقیر باشند و چه غنی.

قطعهٔ شمارهٔ ۷۸

قطعهٔ شمارهٔ ۷۹

هوش مصنوعی: ای کسی که ادعا می‌کنی فقیر و بیچاره‌ای، باید بدانی که انسان می‌تواند با آگاهی و درک از ارزش‌های خود بر مرگ غلبه کند.

ای که گویی فقیر مسکین مرد

اعتباری ز مرگ خود می‌ گیر

هوش مصنوعی: به نیکی می‌دانم که پادشاه، وزیر و بزرگان هرگز جان خود را نخواهند برد.

به یقینم که جان نخواهد برد 

پادشاه و وزیر و میر و گزیر

قطعهٔ شمارهٔ ۷۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده