قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۲
تن خرقه و سر کلاه و پایت نعلین
نعلین ز پا برون کن و خرقه ز تن
بگشا گره زلف و موله می باش
آخر چه کنی کله کله را بفکن
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
تن خرقه و سر کلاه و پایت نعلین
نعلین ز پا برون کن و خرقه ز تن
هوش مصنوعی: پوششهای خود را کنار بگذار و لباسهای سنتی را از تن بیرون بیاور. نعلینها را از پا درآور و خرقه را نیز از خود بگذر.
بگشا گره زلف و موله می باش
آخر چه کنی کله کله را بفکن
هوش مصنوعی: این بیت به واژههای محبت و عشق اشاره دارد. در آن به کسی اشاره میشود که زلفهایش را باز کند و به جذابیت و زیبایی خود بپردازد. در نهایت، به نوعی دعوت به رهایی از محدودیتها و ابراز احساسات است، در حالی که اشاره شده که نمیتوان به راحتی از آنچه که در دل است، چشمپوشی کرد.