شاه نعمت‌الله ولیغزل شمارهٔ ۶۸۵
قادر پر کمال کن فیکون
آنکه او هست و بود و خواهد بود
هر چه امکان لطف بود و کرم
همه در حق بنده اش فرمود
با چنین نعمتی که او بخشید
شکر این بنده را چه خواهد بود
او یکی سایه اش به ما افکند
لاجرم در ظهور دو بنمود
همه عالم نشان او دارد
این نشان هم به نام او فرمود
ره به خلوتسرای عشق نبرد
عقل بیچاره گرچه جان فرسود
هر که یک دَم ندیم سید شد
نفسی خوش ز عمر خود آسود
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
قادر پر کمال کن فیکون
آنکه او هست و بود و خواهد بود
هوش مصنوعی: خدای متعال، تمام کمالات را به او ارزانی داشته است و او هستی مطلق است که همیشه بوده و خواهد بود.
هر چه امکان لطف بود و کرم
همه در حق بنده اش فرمود
هوش مصنوعی: تمامی نعمت‌ها و مهربانی‌هایی که ممکن است وجود داشته باشد، همه را به خاطر بندگی که دارد نثار کرده است.
با چنین نعمتی که او بخشید
شکر این بنده را چه خواهد بود
هوش مصنوعی: با توجه به این نعمت بزرگی که خداوند به من عطا کرده، چگونه می‌توانم شکرگزاری کنم.
او یکی سایه اش به ما افکند
لاجرم در ظهور دو بنمود
هوش مصنوعی: او به ما سایه‌ای افکند، به طوری که در ظاهر دو شکل از او نمایان شد.
همه عالم نشان او دارد
این نشان هم به نام او فرمود
هوش مصنوعی: تمام جهان نشانه‌ای از وجود او دارد و این نشانه نیز به دستور او نامیده شده است.
ره به خلوتسرای عشق نبرد
عقل بیچاره گرچه جان فرسود
هوش مصنوعی: عقل دلسوز هرچه تلاش کند، نمی‌تواند به دنیای عاشقی و محبت راه پیدا کند، حتی اگر جانش به سختی در نوردیده شود.
هر که یک دَم ندیم سید شد
نفسی خوش ز عمر خود آسود
هوش مصنوعی: هر کسی که لحظه‌ای از این دنیا غافل شود و به خود نپردازد، در واقع با فراغت از عمر خود راحت می‌شود.
حاشیه ها
1399/12/06 23:03
محمد
سلام خداقوت
بیت دوم قادر بر ......صحیح می باشد که اشتباهی پر نوشته شده است
دیوان به تصحیح م درویش شماره غزل 762
به تصحیح دکتر نور بخش شماره غزل 707