غزل شمارهٔ ۶۱۳
هرکه فانی شود بقا یابد
خوش بقائی از این فنا یابد
آنکه نام و نشان خود گم کرد
آنچه گم کرده است وایابد
بنده ای کو گدای سلطان است
پادشاهی دو سرا یابد
هر که با بینوا دمی دم زد
خوش نوائی ز بینوا یابد
غرق بحر محیط هر که شود
عین ما را به عین ما یابد
عشق مست است و عقل مخمور است
ذوق مستان ما کجا یابد
نعمت الله که نور دیدهٔ ماست
نور او را به دیده ها یابد
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
هرکه فانی شود بقا یابد
خوش بقائی از این فنا یابد
هوش مصنوعی: هرکسی که از دنیا و مادیات رها شود و به حالتی معنوی برسد، در واقع به نوعی جاودانگی دست مییابد. در حقیقت، آن که به این حالت میرسد، از فنا و ناپایداری این دنیا، نوعی بقا و استمرار را تجربه میکند.
آنکه نام و نشان خود گم کرد
آنچه گم کرده است وایابد
هوش مصنوعی: کسی که هویت و نشانههای خودش را از دست داده، آنچه را که گم کرده، باید دوباره پیدا کند.
بنده ای کو گدای سلطان است
پادشاهی دو سرا یابد
هوش مصنوعی: اگر کسی به درگاه سلطانی تواضع و درخواست کند، بهشت و خرمکامی را در دو جهان به دست خواهد آورد.
هر که با بینوا دمی دم زد
خوش نوائی ز بینوا یابد
هوش مصنوعی: هر کسی که برای مدتی با آدم نیازمند و بیچارهای همراه شود، از او خوشذوقی و لطافت روحی خواهد گرفت.
غرق بحر محیط هر که شود
عین ما را به عین ما یابد
هوش مصنوعی: هر کسی که در عمق دریا غوطهور شود، میتواند خود را به اوج حقیقتمان برساند.
عشق مست است و عقل مخمور است
ذوق مستان ما کجا یابد
هوش مصنوعی: عشق مانند کسی است که در حال رویاپردازی و شگفتی به سر میبرد و عقل در حال ناتوانی و سرگیجه است. بنابراین، ما چگونه میتوانیم طعم و لذت این حال شگفتانگیز را درک کنیم؟
نعمت الله که نور دیدهٔ ماست
نور او را به دیده ها یابد
هوش مصنوعی: نعمت خدا که زینت و روشنی چشمهای ماست، تنها با چشم دل و بینش الهی قابل درک و مشاهده است.

شاه نعمتالله ولی