هوش مصنوعی: مجنون به خاطر عشق لیلی دچار دلی شاد و غمگین شده است و بوی خوش سنبل که از زلف او می‌آید، موجب شده عقلش نیز تحت تأثیر قرار بگیرد و captivated شود.

هوش مصنوعی: مثل بلبل در گلستان، در کوی تو ناله می‌زنم و از آن لحظه‌ای می‌گویم که به دلیل درد عشق تو، دلم مانند غنچه‌ای پرخون شده است.

هوش مصنوعی: من همیشه فکر می‌کنم که اگر به وصالش برسم، می‌توانم درد دل‌هایم را درمان کنم، اما می‌بینم که از نبودش، درد و رنج دیگری به آن اضافه شده است.

هوش مصنوعی: موهای سیاه او را که دیدم، دیوانه و مجنون شدم و نمی‌دانم دل بی‌چاره‌ام چگونه در این دام سخت گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: عقل را رها کن و از عاشق نظرات عاقلانه نخواهان، زیرا عشق او از دل خارج شده و در حال حاضر در باطن او وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، برایم جامی بیاور که مست شده‌ام و توبه‌ام را شکسته‌ام. بگو به مطرب که نغمه‌ای خوش بزند، زیرا که لیلی بار دیگر مجنون را به سمت خود جذب کرده است.

هوش مصنوعی: چرا می‌گویی که نباید دل را به کسی بسپارم؟ ای آقا، نقص من را نیا دیده بگیر، زیرا دیگر کار از کنترل خارج شده است.