گنجور

غزل شمارهٔ ۵۲۹

یار سرمست است و ما را می‌کشد
دوستان را بی‌سر و پا می‌کشد
آمد آن موج محیط عشق او
خوش‌خوشی ما را به دریا می‌کشد
می‌کشد ما را به میخانه مدام
خاطر ما هم به مأوا می‌کشد
در کش خود می‌کشد دلکش مرا
زان کشش جانم به آنجا می‌کشد
از بلا چون کار ما بالا گرفت
مبتلا را دل به بالا می‌کشد
هرکجا او می‌کشد ما می‌رویم
کشته‌ایم و حق تعالی می‌کشد
نعمت الله می‌رود دامن‌کشان
جذبه‌ای دارد که دل‌ها می‌کشد

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

یار سرمست است و ما را می‌کشد
دوستان را بی‌سر و پا می‌کشد
هوش مصنوعی: دوستان ما به خاطر جذبه و شادی معشوق، به وضوح تحت تأثیر او قرار گرفته‌اند و در این حال، خود را نمی‌بینند و بی‌خبر از وضعیتشان، به سمت او می‌روند.
آمد آن موج محیط عشق او
خوش‌خوشی ما را به دریا می‌کشد
هوش مصنوعی: موج عشق او به قدری دل‌انگیز و زیباست که ما را به دل دریا می‌کشاند و خوشی‌مان را دوچندان می‌کند.
می‌کشد ما را به میخانه مدام
خاطر ما هم به مأوا می‌کشد
هوش مصنوعی: ما را دائماً به میخانه می‌کشاند و خیال‌مان نیز به جای امن و آرامی می‌برد.
در کش خود می‌کشد دلکش مرا
زان کشش جانم به آنجا می‌کشد
هوش مصنوعی: دل‌بر زیبای من مرا با جاذبه‌اش به خود می‌کشد و این جذبه جانم را به سوی آنجا می‌کشاند.
از بلا چون کار ما بالا گرفت
مبتلا را دل به بالا می‌کشد
هوش مصنوعی: زمانی که مشکلات و مصائب بالاتر می‌رود و اوضاع برای ما دشوار می‌شود، دل و روح انسان به سمت امید و آرزوها سوق می‌یابد.
هرکجا او می‌کشد ما می‌رویم
کشته‌ایم و حق تعالی می‌کشد
هوش مصنوعی: هر جا که او می‌رود و عمل می‌کند، ما هم با او همراه می‌شویم و چون او را فدای عشق خود کرده‌ایم، خداوند هم در این مسیر ما را هدایت می‌کند.
نعمت الله می‌رود دامن‌کشان
جذبه‌ای دارد که دل‌ها می‌کشد
هوش مصنوعی: نعمت اله به سمت خود می‌کشد و جاذبه‌ای دارد که دل‌ها را مجذوب می‌کند.