گنجور

غزل شمارهٔ ۵۲۶

غرق دریاییم و ما را موج دریا می‌کشد
آبرو می‌بخشد و ما را به مأوا می‌کشد
عشق هرجایی است ما هم در پی او می‌رویم
او به هرجا می‌رود ما را به هرجا می‌کشد
در ازل بالانشین بودیم گویا تا ابد
جذبهٔ او می‌کشد ما را به بالا می‌کشد
ساغر گیتی‌نما پر می به رندان می‌دهد
خاطر مستانهٔ رندان ما را می‌کشد
با سر زلفش در افتادیم و سودایی شدیم
دل به دست زلف او دادیم و دریا می‌کشد
خاک پایش توتیای دیدهٔ بینای ماست
از برای روشنی در چشم بینا می‌کشد
در کش خود می‌کشد ما را به صد تعظیم و ناز
این کشاکش خوش بود چون سید ما می‌کشد

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

غرق دریاییم و ما را موج دریا می‌کشد
آبرو می‌بخشد و ما را به مأوا می‌کشد
هوش مصنوعی: ما در عمق دریا غرق شده‌ایم و امواج دریا ما را به سمت خود می‌کشانند، به ما حیات و شخصیت می‌بخشند و ما را به آرامش و مکانی امن رهسپار می‌کنند.
عشق هرجایی است ما هم در پی او می‌رویم
او به هرجا می‌رود ما را به هرجا می‌کشد
هوش مصنوعی: عشق در هر مکان و زمانی وجود دارد و ما نیز در جستجوی آن هستیم. عشق می‌تواند ما را به هر سمت و سویی که می‌خواهد بکشاند.
در ازل بالانشین بودیم گویا تا ابد
جذبهٔ او می‌کشد ما را به بالا می‌کشد
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در آغاز آفرینش، جایگاه بلندی داشتیم و این احساس کشش و جاذبه‌ی او همچنان ما را به سمت بالا و به سوی او می‌کشاند.
ساغر گیتی‌نما پر می به رندان می‌دهد
خاطر مستانهٔ رندان ما را می‌کشد
هوش مصنوعی: جامی که دنیا را به نمایش می‌گذارد، پر از نوشیدنی است و به عشاق می‌رسد. این نوشیدنی حالت مستانه‌ای به ما می‌دهد و ما را به حالت سرخوشی می‌کشاند.
با سر زلفش در افتادیم و سودایی شدیم
دل به دست زلف او دادیم و دریا می‌کشد
هوش مصنوعی: ما با زیبایی موهای او درگیر شدیم و دل خود را به او سپردیم و اکنون در اعماق عشق او غرق شده‌ایم.
خاک پایش توتیای دیدهٔ بینای ماست
از برای روشنی در چشم بینا می‌کشد
هوش مصنوعی: خاک پای او، چون تکه‌ای سنگ جواهر برای چشمان بینای ماست؛ او به خاطر روشنایی چشمان ما، می‌کوشد.
در کش خود می‌کشد ما را به صد تعظیم و ناز
این کشاکش خوش بود چون سید ما می‌کشد
هوش مصنوعی: ما را با احترام و زیبایی به سمت خود می‌کشاند و این کشش و تردید خوشایند است، چون مانند سید ما به سوی خود جلب می‌کند.