گنجور

غزل شمارهٔ ۵۲۵

خاطر ما سوی دریا می‌کشد
گوییا ما را به مأوا می‌کشد
موج دریاییم و دریا عین ما
می‌برد ما را به هرجا می‌کشد
جذبهٔ او می‌کشد ما را به خود
خوش بود چون حق تعالی می‌کشد
در کشاکش عالمی آورده است
نی من سرگشته تنها می‌کشد
می‌کشد نقش خیالی دم به دم
هم خطی بر لوح اشیا می‌کشد
ما بلای عشق او خوش می‌کشیم
کار ما در عشق بالا می‌کشد
تا نماید نعمت الله را به ما
اینچنین نعمت بر ما می‌کشد

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

خاطر ما سوی دریا می‌کشد
گوییا ما را به مأوا می‌کشد
هوش مصنوعی: دل ما به سمت دریا جلب می‌شود، گویی که ما را به جایی امن و آرام فرا می‌خواند.
موج دریاییم و دریا عین ما
می‌برد ما را به هرجا می‌کشد
هوش مصنوعی: ما مانند موج‌هایی هستیم که دریا به ما شکل می‌دهد و ما را به هر سمتی که می‌خواهد می‌برد.
جذبهٔ او می‌کشد ما را به خود
خوش بود چون حق تعالی می‌کشد
هوش مصنوعی: کششی که او دارد، ما را به سوی خود می‌کشاند و این وضعیت بسیار خوشایند است، درست مانند جاذبه‌ای که خداوند می‌دهد.
در کشاکش عالمی آورده است
نی من سرگشته تنها می‌کشد
هوش مصنوعی: در midst یک جهان پر از مشغله و درگیری، نی من تنها و سرگشته، فقط به زندگی ادامه می‌دهد.
می‌کشد نقش خیالی دم به دم
هم خطی بر لوح اشیا می‌کشد
هوش مصنوعی: هر لحظه خیال و تصور جدیدی در ذهن شکل می‌گیرد و همچون خطی بر دنیای واقعی و اشیاء کشیده می‌شود. این تصورات به نوعی تاثیرگذار بر آنچه در اطرافمان می‌بینیم، هستند.
ما بلای عشق او خوش می‌کشیم
کار ما در عشق بالا می‌کشد
هوش مصنوعی: ما به خاطر عشق او با خوشحالی سختی‌ها را تحمل می‌کنیم و در این عشق به مراحل بالاتری می‌رسیم.
تا نماید نعمت الله را به ما
اینچنین نعمت بر ما می‌کشد
هوش مصنوعی: خداوند به ما این‌گونه نعمت‌هایی می‌دهد تا نشان دهد که چه برکاتی از سوی او به ما سرازیر شده است.