شاه نعمت‌الله ولیغزل شمارهٔ ۵۱۷
ترک چشم مست او دلها به غارت می برد
جان فدای او که جان ما به غارت می برد
ملک دل بگرفت و نقد و نسیه را هر کس که دید
ترکتازی می کند آنها به غارت می برد
عاشقیم و ما به عشق او اسیر افتاده ایم
بنده فرمانیم اگر ما را به غارت می برد
گر دل ما می برد شکرانه اش بر جان ماست
جان رها کردیم دل را تا به غارت می برد
بر سر بازار اگر شخصی دکانی می نهد
دکه ویران می کند کالا به غارت می برد
فتنهٔ دور قمر بنگر که چون پیدا شده
آمده تنها و تنها را به غارت می برد
نعمت الله هر چه دارد در نهان و آشکار
یا به حکمت می ستاند یا به غارت می برد
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ترک چشم مست او دلها به غارت می برد
جان فدای او که جان ما به غارت می برد
هوش مصنوعی: چشم زیبای او دلها را می‌دزدد و جان ما فدای اوست، چون او جان ما را نیز می‌رباید.
ملک دل بگرفت و نقد و نسیه را هر کس که دید
ترکتازی می کند آنها به غارت می برد
هوش مصنوعی: شاه قلب را به تصرف خود درآورده و هرکسی که پول و اموال او را می‌بیند، بدون ترس و ملاحظه، به غارت آنها می‌پردازد.
عاشقیم و ما به عشق او اسیر افتاده ایم
بنده فرمانیم اگر ما را به غارت می برد
هوش مصنوعی: ما عاشق هستیم و به خاطر عشق او در بند افتاده‌ایم. اگر او بخواهد ما را به غارت ببرد، در برابر او فرمان‌بردار هستیم.
گر دل ما می برد شکرانه اش بر جان ماست
جان رها کردیم دل را تا به غارت می برد
هوش مصنوعی: اگر دل ما به زیبایی‌ها جذب می‌شود، این نتیجه‌اش بر جان ما اثر می‌گذارد. ما جان خود را رها کرده‌ایم تا دل ما به دنبال لذت‌های دنیا برود.
بر سر بازار اگر شخصی دکانی می نهد
دکه ویران می کند کالا به غارت می برد
هوش مصنوعی: اگر کسی در بازار دکان باز کند، باید بداند که ممکن است با ویرانی و غارت کالاها مواجه شود.
فتنهٔ دور قمر بنگر که چون پیدا شده
آمده تنها و تنها را به غارت می برد
هوش مصنوعی: نگاه کن به زرق و برق و زیبایی قمر که چگونه در این دنیا تنها ظاهر می‌شود و تمام زیبایی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در واقع به نوعی همه چیز را به تصاحب خود درمی‌آورد.
نعمت الله هر چه دارد در نهان و آشکار
یا به حکمت می ستاند یا به غارت می برد
هوش مصنوعی: خداوند هرچه نعمت دارد، چه در باطن و چه در ظاهر، یا به حکمت و دلیل می‌دهد یا به راحتی از ما می‌گیرد.