هوش مصنوعی: عقل در حال مستی است و مستان را به دادگاه می‌برد، این کار نه تنها بی‌شرمی است بلکه به دلیل این که پرده‌ی راز ما را می‌درد، بیشتر ناپسند به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ما جمعی خوشحال و مدهوش هستیم و در حال راز و نیاز با معشوقه‌امان هستیم و در این میان، نوشندگان می‌نوشند و به مقام و رتبه‌های دیگران اهمیتی نمی‌دهند. هر کس که از وجودش بهره‌مند می‌شود، را فراموش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌گویی دل به محبوب می‌فروشد، جان من را برای تو به قیمت نقد می‌دهم. اما اگر قلب باشد مانند نقره، آیا کسی آن را خرد می‌کند؟

هوش مصنوعی: مردمی که شاد و خوشحالند، با خوشی و سرمستی خود می‌آیند و آن کسانی که تنها به ظواهر و مقررات می‌پردازند، فقط چیزهایی خشک و بی‌روح به همراه دارند. تو هر چه که از شادی و زندگی به دست آوری، آنها فقط می‌توانند دلتنگی و کسل‌بودن را به تو تحویل دهند.

هوش مصنوعی: اگر هزار آئینه باشد، در همه آن‌ها فقط یک نفر عارف است، و او کسی است که این یک نفر را در میان هزاران نفر دیگر ببیند.

هوش مصنوعی: در جایی که آب نیست و تنها توهم آب وجود دارد، هیچ کس نمی‌تواند به کس دیگری نزدیک شود. اگر کسی پرنده‌ای باشد و بخواهد به دور قصر او پرواز کند، چگونه ممکن است؟

هوش مصنوعی: در هوای نعمت پروردگار، گل‌های سیراب در باغ گلستان مانند مستانی هستند که با خوشحالی لباس خود را می‌درند.