هوش مصنوعی: در مسیر عشق، همچون ما که سر و پا نداریم، باید با تمام وجود پیش برویم. این راه هیچ پایانی ندارد و باید ادامه داد.

هوش مصنوعی: ما از این آرامش و انس و دلخوشی در میخانه، به هیچ جا نمی‌رویم؛ چرا باید از این بهشت پایدار و جاویدان دور شویم؟

هوش مصنوعی: اگر کسی دچار بیماری یا رنجی شده باشد و به دنبال درمان باشد، باید با دلی پر از امید و از روی ناچاری به پزشک مراجعه کند تا شاید درمانی پیدا کند.

هوش مصنوعی: هر که آرزوی ماندگاری و جاودانگی دارد، باید خوشحال باشد که در این دنیا زندگی می‌کند، حتی اگر بی‌قرار و بی‌هدف باشد. زیرا برای رسیدن به بقا، باید از دنیای فانی عبور کرد و راهی را که به فنا می‌انجامد، پذیرفت.

هوش مصنوعی: عارف هر کجا که برود، چه به میخانه چه به مسجد، باید مقصدش فقط خدا باشد.

هوش مصنوعی: به دنبال عشق باش و در این مسیر گام بردار، زیرا این مسیر همین است. تو چه می‌دانی که در این راه، کجا باید پیش بروی؟

هوش مصنوعی: نعمت خداوند به سمت کعبه در حال حرکت است و عاشق نیز باید با صدق و صفا به سوی او برود.