غزل شمارهٔ ۴۰۹
مطرب عشاق ساز ما نواخت
ساقی سرمست ما ما را نواخت
صاف درمان است دُرد درد دل
دُرد دردش جان بو دردا نواخت
از بلایش کار ما بالا گرفت
این بلا ما را از آن بالا نواخت
گنج اسما بر سر عالم فشاند
از کرم او جملهٔ اشیا نواخت
عالمی از ذوق ما آسوده اند
خاطر یاران ما را تا نواخت
کرده میخانه سبیل عاشقان
بینوایان را چنین خوش وانواخت
نعمت الله را به لطف خویشتن
حضرت یکتای بی همتا نواخت
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مطرب عشاق ساز ما نواخت
ساقی سرمست ما ما را نواخت
هوش مصنوعی: ساز و آواز عاشقانهای که مطرب مینوازد ما را به وجد میآورد و ساقی گلایههای ما را با نوشیدن مستی میکند.
صاف درمان است دُرد درد دل
دُرد دردش جان بو دردا نواخت
هوش مصنوعی: درمان قطعی برای درد دل، نوشیدنی است که میتواند به تسکین آلام روحی کمک کند. این نوشیدنی آنقدر روحنواز است که میتواند جان را شاد کند و به غمها پایان بخشد.
از بلایش کار ما بالا گرفت
این بلا ما را از آن بالا نواخت
هوش مصنوعی: این بلای عشق باعث شد که کار ما به اوج برسد و این درد، ما را از بالای آن دنیا مورد لطف و محبت قرار داد.
گنج اسما بر سر عالم فشاند
از کرم او جملهٔ اشیا نواخت
هوش مصنوعی: خزانهٔ نامها و صفات الهی بر سر جهان میبارد و از لطف او تمام موجودات را مورد رحمت و محبت قرار میدهد.
عالمی از ذوق ما آسوده اند
خاطر یاران ما را تا نواخت
هوش مصنوعی: دانشمندانی که از لذت و شادی ما بهرهمند هستند، باعث آرامش خاطر دوستان ما شدهاند و ما نیز از مهربانی و لطف آنها قدردانی میکنیم.
کرده میخانه سبیل عاشقان
بینوایان را چنین خوش وانواخت
هوش مصنوعی: مکان شراب خانه به صورت محبت و توجه به چهره عاشقان بیچاره، جلوهای دلپذیر و شگفت انگیز بخشیده است.
نعمت الله را به لطف خویشتن
حضرت یکتای بی همتا نواخت
هوش مصنوعی: نعمتهای خداوند را با مهربانی و لطف خودشان به بشریت هدیه کردند.