هوش مصنوعی: ما خود واقعیتی نداریم و اگر هم وجودی داریم، آن وجود از آن اوست. وجود ما در حقیقت به وجود او وابسته است.

هوش مصنوعی: اگر او را نور نباشد، هیچ چیز وجود نخواهد داشت و بی‌نور بودنش هیچ وصفی ندارد. وجود او خود تابش و نور است.

هوش مصنوعی: بشنو از شادی و خرمی که عاشقان در میانهٔ عشق بیان می‌کنند، زیرا این سخنان عاشقانه از گفت و شنود آنان ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر عشق او همچون عودی در آتش سوزانده شده است و بویی که می‌شنوی، بوی خوش عود اوست.

هوش مصنوعی: اگر کسی که دردمند و رند است، دردش را بگوید، نگران نباشید. زیرا این درد بیانگر چیزی است که به نوعی خوشایند و مفید است و به او سود می‌زند.

هوش مصنوعی: ما در حالت شادی و سرخوشی هستیم و با بی‌خیالی تمام، در جمعی که دور هم جمع شده‌ایم، با جام می در دست، از زیبایی‌ها و نعمت‌های بخشش او بهره‌مند می‌شویم.

هوش مصنوعی: این جمله به ما می‌گوید که وقتی نام شخصی بزرگ و محترم را بشنوی، بر تو واجب است که در مورد او سخنی بگویی که نشان‌دهنده احترام و محبت به او باشد.