غزل شمارهٔ ۳۴۹
هر چه بینی مظهر اسمای اوست
دوست دارم هر که دارد دوست دوست
چشم عالم روشن است از نور او
لاجرم عالم به چشم ما نکوست
آینه گر صد ببینم ور هزار
در همه آئینه ها چشمم بر اوست
خیز با ما خوش درین دریا نشین
خویش را می شو که وقت شست و شوست
لب نهاده بر لب جامم مدام
با چنین همدم چه جای گفتگوست
چشم احول گر دو بیند تو مبین
رشتهٔ یک تو به چشم او دو توست
نعمت الله روشنست چون آینه
با جناب سید خود روبروست
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
هر چه بینی مظهر اسمای اوست
دوست دارم هر که دارد دوست دوست
هوش مصنوعی: هر چیزی که میبینی نشان از نامهای اوست. من هر کسی را که دوست دارد، دوست دارم.
چشم عالم روشن است از نور او
لاجرم عالم به چشم ما نکوست
هوش مصنوعی: چشمهای همه مردم به نور او روشن شده است، به همین دلیل است که دنیا برای ما زیبا و دلپذیر به نظر میرسد.
آینه گر صد ببینم ور هزار
در همه آئینه ها چشمم بر اوست
هوش مصنوعی: هرچقدر هم که در آینهها تصویرهای مختلف را ببینم، در همه آنها فقط به او نگاه میکنم.
خیز با ما خوش درین دریا نشین
خویش را می شو که وقت شست و شوست
هوش مصنوعی: بیدار شو و با ما به این دریا بپرداز، خود را پاک کن چون زمان پاک سازی است.
لب نهاده بر لب جامم مدام
با چنین همدم چه جای گفتگوست
هوش مصنوعی: با لبهام روی لبهای جام نشستهام و با چنین همراهی، دیگر چه نیازی به گفتوگو است؟
چشم احول گر دو بیند تو مبین
رشتهٔ یک تو به چشم او دو توست
هوش مصنوعی: اگر چشمان کسی که به دنیای دوگانه مینگرد، دو چیز را ببیند، تو نباید به او توجه کنی؛ زیرا در واقع، دیدگاه او فقط به یک چیز مینگرد. او با چشمانش دو چیز را میبیند، اما در حقیقت همهچیز به یک حقیقت واحد مرتبط است.
نعمت الله روشنست چون آینه
با جناب سید خود روبروست
هوش مصنوعی: نعمت خداوند مانند آینهای است که بهروشنی خود را نشان میدهد، چون در برابر مقام و حضور سید بزرگوار قرار دارد.