غزل شمارهٔ ۳۴۴
چشم ما روشن به نور اوست
هرچه آید در نظر زان رو نکوست
مه شده روشن به نور آفتاب
یار مه رو را از آن داریم دوست
آبرو می جو به عین ما چو ما
زانکه دایم عین ما در جستجو است
گر هزار آئینه آید در نظر
چشم ما در آینه بر روی اوست
عاشق و معشوق ما هر دو یکی است
تا نپنداری که این رشته دوتوست
کهنه گر رفته است و نو باز آمده
نیک می بینش که کهنه عین نوست
هر که بیند نعمت الله در همه
بد نبیند هرچه می بیند نکوست
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چشم ما روشن به نور اوست
هرچه آید در نظر زان رو نکوست
هوش مصنوعی: چشم ما به نور وجود او روشن است و هر چیزی که در نظر ما میآید، به خاطر او خوب و زیباست.
مه شده روشن به نور آفتاب
یار مه رو را از آن داریم دوست
هوش مصنوعی: چهرهی محبوب ما با نور خورشید روشن شده است و آن زیبایی را از آن خود داریم.
آبرو می جو به عین ما چو ما
زانکه دایم عین ما در جستجو است
هوش مصنوعی: به دنبال آبرو و اعتبار خود باش، همانطور که ما به دنبال خودمان هستیم، زیرا همواره وجود ما در پی کسب آبرو و شناسایی است.
گر هزار آئینه آید در نظر
چشم ما در آینه بر روی اوست
هوش مصنوعی: اگر هزار آینه هم مقابل چشمان ما باشد، باز هم تنها تصویری که میبینیم بر روی اوست.
عاشق و معشوق ما هر دو یکی است
تا نپنداری که این رشته دوتوست
هوش مصنوعی: عاشق و معشوق هر دو یک حقیقت واحد هستند، پس تصور نکن که بین آنها دوگانگی وجود دارد.
کهنه گر رفته است و نو باز آمده
نیک می بینش که کهنه عین نوست
هوش مصنوعی: اگر چیزی قدیمی از بین رفته و چیز نو به جای آن آمده، آن را به خوبی مشاهده میکند که این کهنه نیز در حقیقت همانند چیز نو به نظر میرسد.
هر که بیند نعمت الله در همه
بد نبیند هرچه می بیند نکوست
هوش مصنوعی: هر کسی که نعمتهای خدا را ببیند، در همه چیز خوبی را میبیند و هیچ چیز بدی را نمیتواند مشاهده کند. آنچه را که میبیند، نیکو میداند.