گنجور

غزل شمارهٔ ۲۰۶

آئینهٔ ذات عین ذاتست
دانست که مجمع صفاتست
بی جود وجود حضرت او
عالم به تمام فانیاتست
می نوش مدام دُردی درد
کین دُردی درد دل دواتست
میخانهٔ ماست در خرابات
وین خانه ورای شش جهاتست
سیراب شدند اهل عالم
آری همه چیز ذوحیاتست
گر کشته شوی به تیغ عشقش
آن حی قدیم خونبهاتست
سید به حضور نعمة الله
دایم به طهارت و صلاتست

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

آئینهٔ ذات عین ذاتست
دانست که مجمع صفاتست
هوش مصنوعی: آئینهٔ وجود، خود همان وجود است. فهمیدن این موضوع به ما نشان می‌دهد که محل تجمع ویژگی‌ها و صفات نیز هست.
بی جود وجود حضرت او
عالم به تمام فانیاتست
هوش مصنوعی: وجود حضرت او بدون کمک و بخشش، عالم به تمامی پدیده‌های فانی است.
می نوش مدام دُردی درد
کین دُردی درد دل دواتست
هوش مصنوعی: همیشه به نوشیدن سرگرم باش، زیرا آن نوشیدنی که می‌خوری، دردی از دل را برطرف می‌کند.
میخانهٔ ماست در خرابات
وین خانه ورای شش جهاتست
هوش مصنوعی: میخانه‌ی ما در محل خراب و ویرانی است و این مکان فراتر از شش جهت و ابعاد دنیا قرار دارد.
سیراب شدند اهل عالم
آری همه چیز ذوحیاتست
هوش مصنوعی: تمام موجودات در این جهان از نعمت‌های زندگی بهره‌مند می‌شوند و همه چیز دارای حیات و زندگی است.
گر کشته شوی به تیغ عشقش
آن حی قدیم خونبهاتست
هوش مصنوعی: اگر به دست عشق او کشته شوی، خون تو همچنان متعلق به آن معشوق جاودانه است.
سید به حضور نعمة الله
دایم به طهارت و صلاتست
هوش مصنوعی: سید همیشه در حالت پاکی و نماز در برابر نعمت‌های الهی قرار دارد.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۲۰۶ به خوانش سید جابر موسوی صالحی