گنجور

غزل شمارهٔ ۲۰۵

ما غرقهٔ آبیم چنین تشنه عجیبست
در خانهٔ خویشیم و غریبیم غریبست
در عین وصالیم و گرفتار فراقیم
ما دور ز یاریم ولی یار قریبست
درماندهٔ دردیم ولی خرم و شادیم
ما را چه غم از درد چو محبوب طبیبست
در دیدهٔ مجنون همه جا صورت لیلی است
در چشم محبان همه معنی حبیب است
ای عقل تو مخموری و من عاشق سرمست
غوغا مکن ای خواجه که این هردو حبیبست
لاهوت تو چون موسی و ناسوت تو مابوت
معنی تو چون موسی و صورت چو صلیبست
مائیم که معشوق خود و عاشق خویشیم
هم سید و هم بنده نظر کن که حبیبست

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ما غرقهٔ آبیم چنین تشنه عجیبست
در خانهٔ خویشیم و غریبیم غریبست
هوش مصنوعی: ما در آبی غرق شده‌ایم و با این حال همچنان تشنه‌ایم. عجیب است که در خانه خود هستیم، اما احساس غریبی می‌کنیم.
در عین وصالیم و گرفتار فراقیم
ما دور ز یاریم ولی یار قریبست
هوش مصنوعی: ما در کنار هم هستیم ولی در عین حال احساس جدایی می‌کنیم. اگرچه از یار دور هستیم، اما او همیشه به ما نزدیک است.
درماندهٔ دردیم ولی خرم و شادیم
ما را چه غم از درد چو محبوب طبیبست
هوش مصنوعی: ما با وجود اینکه از درد رنج می‌بریم، اما خوشحال و خرم هستیم. چه غم و اندوهی از درد داریم وقتی که محبوب‌مان به عنوان درمانگر در کنار ماست؟
در دیدهٔ مجنون همه جا صورت لیلی است
در چشم محبان همه معنی حبیب است
هوش مصنوعی: مجنون در هر جایی که نگاه کند، تنها تصویر لیلی را می‌بیند. همچنین، عاشقان در همه جا فقط معنای معشوق را می‌یابند.
ای عقل تو مخموری و من عاشق سرمست
غوغا مکن ای خواجه که این هردو حبیبست
هوش مصنوعی: ای عقل، تو مثل فردی مستی و من هم عاشق شگفتی و هیجان. خواهش می‌کنم ای آقا، آرام باش زیرا هر دوی ما به عشق وابسته‌ایم.
لاهوت تو چون موسی و ناسوت تو مابوت
معنی تو چون موسی و صورت چو صلیبست
هوش مصنوعی: عالم الهی تو شبیه موسی است و وجود مادی تو مانند یک معبود. معنای وجود تو همچون موسی و ظاهرت مانند صلیب است.
مائیم که معشوق خود و عاشق خویشیم
هم سید و هم بنده نظر کن که حبیبست
هوش مصنوعی: ما هم محبوب خود را داریم و هم عاشق خود هستیم؛ هم سروریم و هم بنده. به این موضوع دقت کن که او محبوب است.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۲۰۵ به خوانش سید جابر موسوی صالحی

حاشیه ها

1397/05/15 11:08
هما

بیت پنجم ، مصرع دوم ، قافیه اشتباه است
قافیه صحیح : نصیبست