غزل شمارهٔ ۱۹۳
هر ذره که می بینی خورشید در او پیداست
در دیدهٔ ما بیند چشمی که به حق بیناست
گر شخص نمی بینی در سایه نگر باری
همسایهٔ او مائیم این سایه ازو پیداست
تا صورت خود بیند در آینهٔ معنی
معنی همه عالم در صورت او پیداست
ما در طلبش هر سو چون دیده همی گردیم
ما طالب و او مطلوب وین طرفه که او با ماست
موجیم در این دریا مائیم حجاب ما
چون موج نشست از پا مائی ز میان برخواست
هر بنده که می بینی دریاب که سلطانیست
هر قطره ز جود او چون درنگری دریاست
گفتار خوشم بشنو کز ذوق همی گویم
گر بنده ز خود گوید سید به خدا گویاست
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
هر ذره که می بینی خورشید در او پیداست
در دیدهٔ ما بیند چشمی که به حق بیناست
هوش مصنوعی: هر ذرهای که میبینی، نشانهای از خورشید در آن وجود دارد. فقط چشمی که حقیقت را میبیند میتواند این زیبایی را در دیده ما مشاهده کند.
گر شخص نمی بینی در سایه نگر باری
همسایهٔ او مائیم این سایه ازو پیداست
هوش مصنوعی: اگر کسی را نمیبینی، نگاهی به سایهاش بینداز. ما همسایهی آن شخص هستیم و سایهاش به وضوح نشاندهندهی اوست.
تا صورت خود بیند در آینهٔ معنی
معنی همه عالم در صورت او پیداست
هوش مصنوعی: هر کس در آینهٔ وجودش، حقیقت و معنای ژرف زندگی را میبیند. این که چهرهاش در آینه نمایان است، نشاندهندهی این است که تمام رازهای عالم در وجود او نهفته است.
ما در طلبش هر سو چون دیده همی گردیم
ما طالب و او مطلوب وین طرفه که او با ماست
هوش مصنوعی: ما در جستجوی او هر کجا که برویم، مثل چشمهایمان میچرخیم. ما خواهان او هستیم و او هدفمان است، جالب اینجاست که او خود با ما است.
موجیم در این دریا مائیم حجاب ما
چون موج نشست از پا مائی ز میان برخواست
هوش مصنوعی: ما همچون موجی در این دریا هستیم و مانع ما مانند موجی است که با آرام شدنش از زیر پا بلند میشویم و نمایان میشویم.
هر بنده که می بینی دریاب که سلطانیست
هر قطره ز جود او چون درنگری دریاست
هوش مصنوعی: هر انسانی که میبینی، بدان که او نیز دارای ارزش و مقام بزرگی است. هر ذرهای از بخشش او، زمانی که به آن توجه کنی، مثل دریا وسیع و پرعمق است.
گفتار خوشم بشنو کز ذوق همی گویم
گر بنده ز خود گوید سید به خدا گویاست
هوش مصنوعی: به صحبتهای زیبا و دلنشین من گوش کن که از دل و ذوق میگویم. اگر بندهای از خود سخن بگوید و خود را سید بنامد، به خدا راست میگوید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۹۳ به خوانش سید جابر موسوی صالحی
حاشیه ها
1398/05/16 14:08
امیررضا آبرون
در بیت پنجم "برخاست" به معنی بلند شد است و "برخواست" نوشته نمیشود.

شاه نعمتالله ولی