هوش مصنوعی: اگر دردی را با کسی که خود نیز دردی دارد درمیان بگذاری، این کار درست است. اما اگر دردی را با کسی که هیچ دردی ندارد بگویی، این کار نادرست است.

هوش مصنوعی: ما کسانی هستیم که به درد و رنج دچاریم و در عین حال مشغول نوشیدن شرابی هستیم. در این دنیا کسی مانند ما که هم دردی را تجربه کند و هم به فراخی زنده باشد، پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر عاشق هستی، درد او را خوش بپذیر، زیرا درد او برای ما درمانی است.

هوش مصنوعی: ما به فکر اعتباری هستیم که بی‌پایان است و تمام آن از خود ما نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عشق در مسیری است که ما نیز در آن سفر می‌کنیم، بدون اینکه بدانیم آغاز و پایان این سفر کجاست.

هوش مصنوعی: تمام وجود ما به برکت و بخشش وجود خداوند است و هر چیزی که وجود دارد و خواهد داشت، از نور بزرگ خدا نشئت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز بدون برکت و نعمت خداوند وجود ندارد. هرچه که هست، بوده و خواهد بود، از آن خداست.