هوش مصنوعی: تو با نرگس شادی را به او برگردانده‌ای و سنبلت بر گل، دلش را ناراحت کرده است.

هوش مصنوعی: من می‌بینم که تو با دست خود، درد و رنج بیچارگان را به زیبایی نقاشی کرده‌ای و از آن فاصله گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: تو به جان ما آتش دادی، گویی که علم را در آتش سوزانده‌ای.

هوش مصنوعی: تو با جدایی خود، جان ما را آزار دادی و اکنون نیز با غیبتت، لذت‌های زندگی ما را تلخ کرده‌ای.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که به خاطر عشق‌ات از من دور شده‌ای، هرچند تو سال‌هاست که از من فاصله گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: ای دل، حال تو چه شده است؟ بگو چرا اینقدر غافل و بی‌خبر به نظر می‌رسی و به حالت افتاده‌ای؟

هوش مصنوعی: حال دل سید را از زلف یار بپرس، زیرا دل تو آنجا به اسارت او در آمده است.