هوش مصنوعی: تو کسی هستی که جانم را شاد می‌کنی و چهره‌ات را دیده‌ام؛ تو آنقدر زیبا هستی که هیچ چشمی نتوانسته مثل تو را ببیند.

هوش مصنوعی: خیالت چنان بر دل مردم سایه افکنده که نمی‌توانند آن را از واقعیت تشخیص دهند.

هوش مصنوعی: من دلی دارم مثل آینه، شفاف و روشن که در آن به تصویر تو نگاه کرده‌ام و تو را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: چشمان من در دنیا جز نگاه تو خوشی دیگری نمی‌بیند. این نگاه خداوند نیز همینطور است.

هوش مصنوعی: ما به مانند موج‌هایی در دریا هستیم و حقیقتاً جزئی از آنیم، اما دیگران ما را جدا از خود می‌دانند.

هوش مصنوعی: به سمت مردم نگاه کن و ببین که چگونه زیبایی و محبت تو در چشمان ما دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر جایی که نگاه کنم، چشمه‌های اشک از چشمانم جاری می‌شود، زیرا فقط به تو نگاه کرده‌ام و عشق را در چشمان تو دیده‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که چشمش به زیبایی‌ها و ویژگی‌های دیگران باشد و خود را از آن‌ها دور کند، در حقیقت هیچ‌گاه نمی‌تواند زیبایی‌های خود را بشناسد و درک کند.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که به معرفت و آگاهی دست یافته‌ام، و از نعمت‌های الهی بهره‌مند شدم. گذشته از مشکلات و دردهایی که دیده‌ام، به اصل وجود و حقیقت دست‌یافته‌ام.