غزل شمارهٔ ۱۴۰۸
می نگارد نگار بر دیده
می نماید چو نور در دیده
نور روئی که چشم سر بیند
دیدهٔ ما به چشم سر دیده
هر که بیند به عین ما ، ما را
صدف و بحر و هم گهر دیده
جام می هر که دیده رندانه
هست سیاح بحر و بر دیده
دیده هر ذره ای که می بیند
آفتابیست در قمر دیده
دیده دیده به نور او او را
این نظر دیده ز آن نظر دیده
هرکه او نور نعمت الله دید
جان و جانان به همدگر دیده
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
می نگارد نگار بر دیده
می نماید چو نور در دیده
هوش مصنوعی: عشق و زیبایی او در چشمانم نقش میبندد و مانند نوری که در چشم میتابد، خود را به وضوح نشان میدهد.
نور روئی که چشم سر بیند
دیدهٔ ما به چشم سر دیده
هوش مصنوعی: نور چهرهای که چشم ظاهری میبیند، اینگونه است که ما با دیدهٔ دل، آن را میبینیم.
هر که بیند به عین ما ، ما را
صدف و بحر و هم گهر دیده
هوش مصنوعی: هر کسی که ما را به درستی ببیند، ما را مانند یک مروارید در دریا میبیند که ارزشی بینظیر دارد.
جام می هر که دیده رندانه
هست سیاح بحر و بر دیده
هوش مصنوعی: هر کسی که با چشمان رندی به جام می نگاه کند، مانند سیاحی است که در دریا و ساحل سفر میکند.
دیده هر ذره ای که می بیند
آفتابیست در قمر دیده
هوش مصنوعی: هر ذرهای که چیزی را میبیند، مانند نوری است که در چشمی روشن و ديدنی از یک قمر بازتاب میشود.
دیده دیده به نور او او را
این نظر دیده ز آن نظر دیده
هوش مصنوعی: چشمان من به نور او روشن است، همین نگاه من به او از آن نگاه است.
هرکه او نور نعمت الله دید
جان و جانان به همدگر دیده
هوش مصنوعی: هر کسی که نور نعمتهای الهی را ببیند، جان و محبوبش را در کنار هم میبیند.