غزل شمارهٔ ۱۲۸۴
بیا در چشم مست ما نظر کن
ببین منظور و ناظر را نظر کن
درین دریای بی پایان قدم نه
به عین ما درین دریا نظر کن
هزاران آینه گر رو نماید
در آن یکتای بی همتا نظر کن
نظر کن ناظر و منظور بنگر
دمی در دیدهٔ بینا نظر کن
همه اشیا به ما او را نماید
نظر کن در همه اشیا نظر کن
به نور روی او او را توان دید
توان دید آنچنان جانا نظر کن
کتاب نعمت الله خوش بخوانش
مسما در همه اسما نظر کن
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
بیا در چشم مست ما نظر کن
ببین منظور و ناظر را نظر کن
هوش مصنوعی: بیا به چشمهای سرشار از می و مستی ما نگاه کن و ببین که هدف و بیننده هر دو چیستند.
درین دریای بی پایان قدم نه
به عین ما درین دریا نظر کن
هوش مصنوعی: در این دریای بیکران، قدم نگذار و به چشمان خود اکتفا نکن، بلکه به عمق این دریا نگاه کن.
هزاران آینه گر رو نماید
در آن یکتای بی همتا نظر کن
هوش مصنوعی: اگر هزاران آینه هم در برابر تو باشد، یک نگاه به آن یگانه و بیهمتا کافی است.
نظر کن ناظر و منظور بنگر
دمی در دیدهٔ بینا نظر کن
هوش مصنوعی: به آنچه در حال حاضر میبینی توجه کن و لحظهای به ناظر و چیزی که مورد مشاهده قرار میگیرد نگاه کن.
همه اشیا به ما او را نماید
نظر کن در همه اشیا نظر کن
هوش مصنوعی: همه چیز به ما نشاندهنده اوست، پس در هر چیزی به او فکر کن و دقت کن.
به نور روی او او را توان دید
توان دید آنچنان جانا نظر کن
هوش مصنوعی: فقط با نور روی او میتوان او را دید، پس ای عزیز، خوب نگاه کن.
کتاب نعمت الله خوش بخوانش
مسما در همه اسما نظر کن
هوش مصنوعی: کتاب نعمت الله را خوب بخوان و در آن به همه نامها توجه کن.