غزل شمارهٔ ۱۱
هر شب چون ماه میبینیم ما
آفتابی می نماید مه لقا
چشم ما از نور او خوش روشن است
دیدهایم آئینهٔ گیتی نما
یک زمان با ما در این دریا نشین
عین ما میبین به عین ما چو ما
خواجه محبوبست و می گوئی محب
پادشاه است او و می خوانی گدا
از فنا و از بقا آسودهایم
فارغیم از ابتدا و انتها
نعمت الله هیچ میدانی که کیست
یادگار انبیا و اولیا
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
هر شب چون ماه میبینیم ما
آفتابی می نماید مه لقا
هوش مصنوعی: هر شب، هنگامی که به ماه نگاه میکنیم، میبینیم که ماه خانمی زیبا و درخشان است که گویا آفتابی را به نمایش گذاشته است.
چشم ما از نور او خوش روشن است
دیدهایم آئینهٔ گیتی نما
هوش مصنوعی: چشم ما به خاطر نور او روشن و زیباست و ما دنیای اطراف را مانند آینهای میبینیم که تصویر آن را نمایش میدهد.
یک زمان با ما در این دریا نشین
عین ما میبین به عین ما چو ما
هوش مصنوعی: مدتی در کنار ما در این دریا بمان و ما را چون خود ببین، همانطور که ما تو را میبینیم.
خواجه محبوبست و می گوئی محب
پادشاه است او و می خوانی گدا
هوش مصنوعی: محبوب خواجه است و تو میگویی او عشقی است که به پادشاه وابسته است و در عین حال او را گدا مینامی.
از فنا و از بقا آسودهایم
فارغیم از ابتدا و انتها
هوش مصنوعی: ما از گذر گاه فنا و بقا راحت هستیم و از آغاز و پایان زندگی بینیازیم.
نعمت الله هیچ میدانی که کیست
یادگار انبیا و اولیا
هوش مصنوعی: آیا میدانی این نعمت بزرگ از جانب خداوند، چه کسی است که یادگار پیامبران و اولیای الهی به شمار میرود؟
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۱ به خوانش سید جابر موسوی صالحی
حاشیه ها
1399/03/27 16:05
زرین
مصرع اول مشکل وزنی دارد اگر بجای شب کلمه شبی باشد این مشکل برطرف میشود .