امیر شاهی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شادم که ز من بر دل کس باری نیست</p></div>
<div class="m2"><p>کس را ز من و کار من آزاری نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر نیک شمارند و گرم بد گویند</p></div>
<div class="m2"><p>با نیک و بد هیچکسم کاری نیست</p></div></div>

دیوان امیر شاهی سبزواری به کوشش سعید حمیدیان - تصویر ۱۷۱

شمارهٔ ۴

شادم که ز من بر دل کس باری نیست
کس را ز من و کار من آزاری نیست
گر نیک شمارند و گرم بد گویند
با نیک و بد هیچکسم کاری نیست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر ابراز خرسندی می‌کند که هیچ‌کس از او رنجیده یا ناراحت نیست. او می‌گوید که اگر دیگران او را خوب یا بد بشمارند، برای او اهمیتی ندارد و به هیچ‌کس کاری ندارد. به عبارت دیگر، او به قضاوت‌های دیگران بی‌توجه است و زندگی‌اش را بدون در نظر گرفتن نظرات مثبت یا منفی آن‌ها ادامه می‌دهد.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: من خوشحالم که کسی به خاطر من نگران نیست و من هم برای کسی مشکلی ایجاد نکرده‌ام.

شادم که ز من بر دل کس باری نیست

کس را ز من و کار من آزاری نیست

هوش مصنوعی: اگر خوب حساب کنند و به بدی سخن بگویند، با نیک و بد هیچ‌کس کاری ندارد.

گر نیک شمارند و گرم بد گویند

با نیک و بد هیچکسم کاری نیست

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده