امیر شاهی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای زلف مسلسلت بلای دل من</p></div>
<div class="m2"><p>وای لعل لبت گره گشای دل من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من دل ندهم بکس برای دل تو</p></div>
<div class="m2"><p>تو دل بکسی مده برای دل من</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲

ای زلف مسلسلت بلای دل من
وای لعل لبت گره گشای دل من
من دل ندهم بکس برای دل تو
تو دل بکسی مده برای دل من

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت زلف و لب معشوق اشاره دارد و بیان می‌کند که زلف او موجب عذاب دل شاعر است و لب او نیز مایه آرامش و گشایش دل او. شاعر به نوعی می‌گوید که دل خود را به کسی جز او نمی‌دهد و از او درخواست می‌کند که دلش را به دیگری نسپارد.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: زلف‌های پیچ در پیچت مشکل‌ساز دل من هستند و لب‌های سرخ تو، راه نجات و گشایش برای دل من به شمار می‌آیند.

ای زلف مسلسلت بلای دل من

وای لعل لبت گره گشای دل من

هوش مصنوعی: من قلب و احساس خود را به کسی نمی‌سپارم برای تو، و تو هم قلبت را به کسی نده برای من.

من دل ندهم بکس برای دل تو

تو دل بکسی مده برای دل من

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده