امیر شاهی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل، همه اسباب جهان خواسته گیر</p></div>
<div class="m2"><p>باغ طربت به سبزه آراسته گیر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وانگاه بر آن سبزه شبی چون شبنم</p></div>
<div class="m2"><p>بنشسته و بامداد برخاسته گیر</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

ای دل همه اسباب جهان خواسته گیر
باغ طربت به سبزه آراسته گیر
وانگاه بر آن سبزه شبی چون شبنم
بنشسته و بامداد برخاسته گیر

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از دل می‌خواهد که به جستجوی همهٔ زیبایی‌ها و خوشی‌های دنیا بپردازد و باغ سرسبزی را برای خوشی و نشاط فراهم آورد. او توصیه می‌کند که در شب مانند شبنم بر آن سبزه بنشیند و صبحگاهان با شادابی و تازگی برخیزد. به طور کلی، این شعر به لحظات لذت‌بخش و اهمیت استفاده از زیبایی‌های زندگی اشاره دارد.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: ای دل، تمام نعمت‌های دنیا را به دست آور، ولی باغ شادی خودت را با گل و سبزه زیبا کن و بستر خوشی را فراهم کن.

ای دل، همه اسباب جهان خواسته گیر

باغ طربت به سبزه آراسته گیر

هوش مصنوعی: سپس بر روی آن سبزه، شبی مانند شبنم نشسته و صبحگاهان برخواسته را در نظر بگیر.

وانگاه بر آن سبزه شبی چون شبنم

بنشسته و بامداد برخاسته گیر

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده