امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>فصل نوروز است و خلقی سوی صحرا می‌روند</p></div>
<div class="m2"><p>بی‌نصیب آنانکه در می قول مطرب نشنوند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رخ نمودی، مردمان را چشم بر ابروی تست</p></div>
<div class="m2"><p>عید شد، باریک‌بینان دیده بر ماه نوند</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>من که در شب‌های محنت سوختم، زانم چه سود</p></div>
<div class="m2"><p>کاین بتان خورشید‌رخسارند یا مه‌پرتوند</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>می‌رود خلقی به استقبال، کآمد گل به باغ</p></div>
<div class="m2"><p>تو بمان باقی، کزین بسیار آیند و روند</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>پندگویان شاهی درمانده را دل می‌دهند</p></div>
<div class="m2"><p>حال او دانند اگر روزی چنین بیدل شوند</p></div></div>

شمارهٔ ۷۶

فصل نوروز است و خلقی سوی صحرا می روند
بی نصیب آنانکه در می قول مطرب نشنوند
رخ نمودی مردمان را چشم بر ابروی تست
عید شد باریک بینان دیده بر ماه نوند
من که در شب های محنت سوختم زانم چه سود
کاین بتان خورشید رخسارند یا مه پرتوند
می رود خلقی به استقبال کآمد گل به باغ
تو بمان باقی کزین بسیار آیند و روند
پندگویان شاهی درمانده را دل می دهند
حال او دانند اگر روزی چنین بیدل شوند

شمارهٔ ۷۴

شمارهٔ ۷۵

فصل نوروز است و خلقی سوی صحرا می‌روند

بی‌نصیب آنانکه در می قول مطرب نشنوند

رخ نمودی، مردمان را چشم بر ابروی تست

عید شد، باریک‌بینان دیده بر ماه نوند

من که در شب‌های محنت سوختم، زانم چه سود

کاین بتان خورشید‌رخسارند یا مه‌پرتوند

می‌رود خلقی به استقبال، کآمد گل به باغ

تو بمان باقی، کزین بسیار آیند و روند

پندگویان شاهی درمانده را دل می‌دهند

حال او دانند اگر روزی چنین بیدل شوند

شمارهٔ ۷۵

اطلاعات