هوش مصنوعی: ای کسی که از درد و اندوه من بی‌اطلاع هستی، چند بار دیگر برگرد و ببین که چگونه اشک‌های دردناک من به زمین می‌ریزد و چقدر ارزش دارد.

هوش مصنوعی: عاشقان از درد و رنج خود آگاهی ندارند و نمی‌دانند که تحمل این درد چقدر دشوار است. آن‌ها حتی وقتی از این مصیبت فرار می‌کنند، همچنان دل‌سوزی و احساس گناهی ندارند.

هوش مصنوعی: چشم تو باید مانند نرگس باشد، در حالی که به داغ دل و زخم جگر می‌سوزد، همانند لاله. باید در برابر زیبایی‌ها و تزیینات دنیا علاوه بر درد و رنج خود، همچنان زیبا و با وقار بمانی.

هوش مصنوعی: ای گل زیبا، با هر چیز بی‌ارزش ننشین، زیرا شب گذشته از باد صبا خبری شنیدم که اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: ما در راه خرد و دانایی قرار داریم و با خوشبختی از مشکلات و دردهایی که داشتیم، رهایی یافته‌ایم.

هوش مصنوعی: تو پرسیدی که چه کسانی هستند آنهایی که در عشق گرفتار شده‌اند و در سوگ و تنهایی به سر می‌برند و دلی سوخته دارند.

هوش مصنوعی: در سفر به عشق، نمی‌توان با بی‌عقلی و بی‌توجهی پیش رفت. باید هوشیار بود، زیرا این مرحله ممکن است خطراتی به همراه داشته باشد.