گنجور

شمارهٔ ۶۱

یار خط بر روی زیبا می‌کشد
سبزه بر گلبرگ رعنا می‌کشد
ماه را دامی ز عنبر می‌نهد
لاله را داغی ز سودا می‌کشد
سنبل از سودای مشکین کاکلش
طره شبرنگ در پا می‌کشد
در چمن سرو از فرو دستان اوست
خویش را چندین چه بالا می‌کشد
ای ملامت گو، من و خاک درش
گر ترا خاطر به صحرا می‌کشد
می‌کشد پیکان ز دل، آه از جگر
شاهی از دست تو این‌ها می‌کشد

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

یار خط بر روی زیبا می‌کشد
سبزه بر گلبرگ رعنا می‌کشد
هوش مصنوعی: دوست خطی زیبا بر چهره‌اش می‌کشد، همچنان که سبزه بر روی گلبرگ‌های لطیف رشد می‌کند.
ماه را دامی ز عنبر می‌نهد
لاله را داغی ز سودا می‌کشد
هوش مصنوعی: ماه در حال تزیین خود با عطر خوش عنبر است و لاله به خاطر عشق و آرزو دچار داغ و حسرت می‌شود.
سنبل از سودای مشکین کاکلش
طره شبرنگ در پا می‌کشد
هوش مصنوعی: سنبل به خاطر جذابیت و زیبایی موهای مشکی‌اش، با شکوه و زیبایی خاصی به جلوه می‌آید.
در چمن سرو از فرو دستان اوست
خویش را چندین چه بالا می‌کشد
هوش مصنوعی: در باغ، سرو به خاطر فروتنی افرادی که از او پایین‌تر هستند، چگونه می‌تواند این‌قدر خود را بالا نگاه دارد؟
ای ملامت گو، من و خاک درش
گر ترا خاطر به صحرا می‌کشد
هوش مصنوعی: ای کسی که مرا سرزنش می‌کنی، من و زمین در نزد تو اگر دل‌تنگی‌ات به دشت می‌کشاند، چه می‌شود؟
می‌کشد پیکان ز دل، آه از جگر
شاهی از دست تو این‌ها می‌کشد
هوش مصنوعی: پیکانی که از دل بیرون می‌آید، نشان‌دهنده‌ای از درد و رنج عمیق است. از جگر و دل پر از حسرت و اندوه شاه نیز به خاطر تو این دردها می‌آید و کشیده می‌شود.