امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مبارک، منزلی کان خانه را ماهی چنین باشد</p></div>
<div class="m2"><p>همایون، کشوری کان عرصه را شاهی چنین باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یک امروزی عتاب آلوده دیدم روی او، مردم</p></div>
<div class="m2"><p>کسی را جان کجا ماند، اگر ماهی چنین باشد؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ز رنج و راحت گیتی، مرنجان دل، مشو خرم</p></div>
<div class="m2"><p>که آئین جهان گاهی چنان گاهی چنین باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>غمش تا یار من شد، روی در راه عدم کردم</p></div>
<div class="m2"><p>خوشست آوارگی آن را که همراهی چنین باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>بخنده گفت: شاهی، تیغ رانم بر سرت روزی</p></div>
<div class="m2"><p>نیم نومید از این دولت، که ناگاهی چنین باشد</p></div></div>

شمارهٔ ۶۱

مبارک منزلی کان خانه را ماهی چنین باشد
همایون کشوری کان عرصه را شاهی چنین باشد
یک امروزی عتاب آلوده دیدم روی او مردم
کسی را جان کجا ماند اگر ماهی چنین باشد
ز رنج و راحت گیتی مرنجان دل مشو خرم
که آیین جهان گاهی چنان گاهی چنین باشد
غمش تا یار من شد روی در راه عدم کردم
خوشست آوارگی آن را که همراهی چنین باشد
بخنده گفت شاهی تیغ رانم بر سرت روزی
نیم نومید از این دولت که ناگاهی چنین باشد

شمارهٔ ۵۹

شمارهٔ ۶۰

مبارک، منزلی کان خانه را ماهی چنین باشد

همایون، کشوری کان عرصه را شاهی چنین باشد

یک امروزی عتاب آلوده دیدم روی او، مردم

کسی را جان کجا ماند، اگر ماهی چنین باشد؟

ز رنج و راحت گیتی، مرنجان دل، مشو خرم

که آئین جهان گاهی چنان گاهی چنین باشد

غمش تا یار من شد، روی در راه عدم کردم

خوشست آوارگی آن را که همراهی چنین باشد

بخنده گفت: شاهی، تیغ رانم بر سرت روزی

نیم نومید از این دولت، که ناگاهی چنین باشد

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات