امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرا عشقت از ره برون می‌برد</p></div>
<div class="m2"><p>به کوی ملامت درون می‌برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر اینست زنجیر زلف، ای حکیم</p></div>
<div class="m2"><p>ترا هم به قید جنون می‌برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>به تاراج دل چشم او بس نبود</p></div>
<div class="m2"><p>لبش نیز خطی به خون می‌برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گل از روی او هست در انفعال</p></div>
<div class="m2"><p>ولیکن به خنده برون می‌برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>اگر شاهی از لعل او برد جان</p></div>
<div class="m2"><p>از آن چشم خونریز چون می‌برد؟</p></div></div>

دیوان امیر شاهی سبزواری به کوشش سعید حمیدیان - تصویر ۹۶

شمارهٔ ۵۴

مرا عشقت از ره برون می برد
به کوی ملامت درون می برد
گر اینست زنجیر زلف ای حکیم
ترا هم به قید جنون می برد
به تاراج دل چشم او بس نبود
لبش نیز خطی به خون می برد
گل از روی او هست در انفعال
ولیکن به خنده برون می برد
اگر شاهی از لعل او برد جان
از آن چشم خونریز چون می برد

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

مرا عشقت از ره برون می‌برد

به کوی ملامت درون می‌برد

گر اینست زنجیر زلف، ای حکیم

ترا هم به قید جنون می‌برد

به تاراج دل چشم او بس نبود

لبش نیز خطی به خون می‌برد

گل از روی او هست در انفعال

ولیکن به خنده برون می‌برد

اگر شاهی از لعل او برد جان

از آن چشم خونریز چون می‌برد؟

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات