امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>وقتی دل آواره در آن کو گذری داشت</p></div>
<div class="m2"><p>با نرگس جادوی تو پنهان نظری داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتی: خبر دوست شنیدی چه شدت حال؟</p></div>
<div class="m2"><p>اینها ز کسی پرس که از خود خبری داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>دل ناوک مژگان ترا سینه سپر کرد</p></div>
<div class="m2"><p>پیکان تو چون با دل آزرده سری داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>زاهد بهوای حرم از کوی تو شد دور</p></div>
<div class="m2"><p>خود کوی تو در روضه فردوس دری داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>صد چاک شد از دست فراقت دل شاهی</p></div>
<div class="m2"><p>چون لاله، که با داغ تو خونین‌جگری داشت</p></div></div>

شمارهٔ ۴۱

وقتی دل آواره در آن کو گذری داشت
با نرگس جادوی تو پنهان نظری داشت
گفتی خبر دوست شنیدی چه شدت حال
اینها ز کسی پرس که از خود خبری داشت
دل ناوک مژگان ترا سینه سپر کرد
پیکان تو چون با دل آزرده سری داشت
زاهد بهوای حرم از کوی تو شد دور
خود کوی تو در روضه فردوس دری داشت
صد چاک شد از دست فراقت دل شاهی
چون لاله که با داغ تو خونین جگری داشت

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

وقتی دل آواره در آن کو گذری داشت

با نرگس جادوی تو پنهان نظری داشت

گفتی: خبر دوست شنیدی چه شدت حال؟

اینها ز کسی پرس که از خود خبری داشت

دل ناوک مژگان ترا سینه سپر کرد

پیکان تو چون با دل آزرده سری داشت

زاهد بهوای حرم از کوی تو شد دور

خود کوی تو در روضه فردوس دری داشت

صد چاک شد از دست فراقت دل شاهی

چون لاله، که با داغ تو خونین‌جگری داشت

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات