امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صبا تا ز زلف تو بویی نداشت</p></div>
<div class="m2"><p>دلم در جهان آرزویی نداشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جهان هرگز از نازنینان چو تو</p></div>
<div class="m2"><p>جفا پیشه تند خویی نداشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بهار آمد و هیچ بلبل نماند</p></div>
<div class="m2"><p>که پیش گلی گفتگویی نداشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>دلم کز جفای کسی خسته بود</p></div>
<div class="m2"><p>سر سبزه و طرف جویی نداشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>به ناکام شاهی برفت از درت</p></div>
<div class="m2"><p>که پیش تو هیچ آبرویی نداشت</p></div></div>

شمارهٔ ۴۰

صبا تا ز زلف تو بویی نداشت
دلم در جهان آرزویی نداشت
جهان هرگز از نازنینان چو تو
جفا پیشه تند خویی نداشت
بهار آمد و هیچ بلبل نماند
که پیش گلی گفتگویی نداشت
دلم کز جفای کسی خسته بود
سر سبزه و طرف جویی نداشت
به ناکام شاهی برفت از درت
که پیش تو هیچ آبرویی نداشت

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

صبا تا ز زلف تو بویی نداشت

دلم در جهان آرزویی نداشت

جهان هرگز از نازنینان چو تو

جفا پیشه تند خویی نداشت

بهار آمد و هیچ بلبل نماند

که پیش گلی گفتگویی نداشت

دلم کز جفای کسی خسته بود

سر سبزه و طرف جویی نداشت

به ناکام شاهی برفت از درت

که پیش تو هیچ آبرویی نداشت

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات