امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دوش از رخ تو بزم گدایان چراغ داشت</p></div>
<div class="m2"><p>وز دیدن تو دیده گلستان و باغ داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر جلوه‌ای که شاهد مه داشت بر فلک</p></div>
<div class="m2"><p>دل با فروغ روی تو زان‌ها فراغ داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>با شام طره تو نهان بود کار دل</p></div>
<div class="m2"><p>آن روی دلفروز مرا با چراغ داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>چون سبزه و گلست ز هجرت بخاک و خون</p></div>
<div class="m2"><p>آن دل که ذوق سبزه و گل در دماغ داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چون لاله چاک شد دل شاهی ز سوز عشق</p></div>
<div class="m2"><p>کز گلشن زمانه بسی درد و داغ داشت</p></div></div>

شمارهٔ ۳۹

دوش از رخ تو بزم گدایان چراغ داشت
وز دیدن تو دیده گلستان و باغ داشت
هر جلوه ای که شاهد مه داشت بر فلک
دل با فروغ روی تو زان ها فراغ داشت
با شام طره تو نهان بود کار دل
آن روی دلفروز مرا با چراغ داشت
چون سبزه و گلست ز هجرت بخاک و خون
آن دل که ذوق سبزه و گل در دماغ داشت
چون لاله چاک شد دل شاهی ز سوز عشق
کز گلشن زمانه بسی درد و داغ داشت

شمارهٔ ۳۷

شمارهٔ ۳۸

دوش از رخ تو بزم گدایان چراغ داشت

وز دیدن تو دیده گلستان و باغ داشت

هر جلوه‌ای که شاهد مه داشت بر فلک

دل با فروغ روی تو زان‌ها فراغ داشت

با شام طره تو نهان بود کار دل

آن روی دلفروز مرا با چراغ داشت

چون سبزه و گلست ز هجرت بخاک و خون

آن دل که ذوق سبزه و گل در دماغ داشت

چون لاله چاک شد دل شاهی ز سوز عشق

کز گلشن زمانه بسی درد و داغ داشت

شمارهٔ ۳۸

اطلاعات