هوش مصنوعی: کدام آرایش و زیبایی در چشمان خواب‌آلود تو وجود ندارد؟ کدام افسون و فریبایی در موهای لخت و زیبا تو نیافت می‌شود؟

هوش مصنوعی: در دل خود آثار درد و رنجی قدیمی را جستجو کردم، اما در هیچ جا نشانه‌ای از یاد تو نیافتم.

هوش مصنوعی: به آرامی و به زیبایی، مرغ چمن را فریب بده، ای گل. چون در این قفس هستم و بوی تازه بهار تو را حس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: ای دل، یاد آن لب‌های سرخ و زیبا باعث اشک‌های خونین من شده است. چه آرزویی دارم که امروز در کنار تو نیستم.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر اراده و خواسته‌ات را به دست دوست بسپاری، در این موقعیت که اختیار کاری در دست تو نیست، بهتر است.

هوش مصنوعی: چنانچه در ابتدا دل داده‌ای به عشق، هزار بار به تو گفتم: این کار تو نیست و بهتر است که این مسیر را دنبال نکنی.

هوش مصنوعی: اگرچه به خاطر عشق تو، پادشاهی به خاک افتاده است، اما هنوز در دل رنجیده‌اش اثری از غبار عشق تو وجود ندارد.