هوش مصنوعی: به ابرویت نغلط، چرا که دل من از درد رنج می‌کشد. تیرِی که به من اصابت کرده، از کمان تو رها شده است.

هوش مصنوعی: سرزمین و سرزمین‌داری که تو فرمانروای آن هستی، در واقع شکوفاست. اما کسی که در بند تو باشد، آزادی را در آن سرزمین نمی‌یابد.

هوش مصنوعی: موهای زیبای تو که بر سر افتاده و ابروهای کمانی‌ات که به شکل خاصی خم شده، دل‌باخته را به غم و اندوه می‌اندازد. افسوس بر کسی که به دام عشق تو افتاده و در تله کمال‌ها و زیبایی‌های تو گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: ای واعظ، این صحبت‌ها کجا و حرف‌های ما کجا! اکنون وقت صحبت و پند نیست، وقت شادی و جشن است.

هوش مصنوعی: اگر همواره نگران عقب ماندن از دیگران هستی، بهتر است این شادی‌ها و نعمت‌ها را به خودت نپسندی. در این صورت، به جای غم و اندوه، با کمال رضایت زندگی کن.