امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرا در عشق بهبودی نمانده است</p></div>
<div class="m2"><p>ز سودای بتان سودی نمانده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دلم رفته است و آهی مانده بر جای</p></div>
<div class="m2"><p>از آن آتش بجز دودی نمانده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سر آمد روز عیش و یادگارش</p></div>
<div class="m2"><p>بجز دلق می آلودی نمانده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>طبیب از ما عنان بر تافت، گویی</p></div>
<div class="m2"><p>که هیچ امید بهبودی نمانده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>بکش تیغ جفا در خون شاهی</p></div>
<div class="m2"><p>کز اینش بیش مقصودی نمانده است</p></div></div>

شمارهٔ ۲۷

مرا در عشق بهبودی نمانده است
ز سودای بتان سودی نمانده است
دلم رفته است و آهی مانده بر جای
از آن آتش بجز دودی نمانده است
سر آمد روز عیش و یادگارش
بجز دلق می آلودی نمانده است
طبیب از ما عنان بر تافت گویی
که هیچ امید بهبودی نمانده است
بکش تیغ جفا در خون شاهی
کز اینش بیش مقصودی نمانده است

شمارهٔ ۲۵

شمارهٔ ۲۶

مرا در عشق بهبودی نمانده است

ز سودای بتان سودی نمانده است

دلم رفته است و آهی مانده بر جای

از آن آتش بجز دودی نمانده است

سر آمد روز عیش و یادگارش

بجز دلق می آلودی نمانده است

طبیب از ما عنان بر تافت، گویی

که هیچ امید بهبودی نمانده است

بکش تیغ جفا در خون شاهی

کز اینش بیش مقصودی نمانده است

شمارهٔ ۲۶

اطلاعات