امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خطت که سبزه بر اطراف یاسمین انداخت</p></div>
<div class="m2"><p>چه خون که در جگر نافه‌های چین انداخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دلم که داشت تمنای خاکبوس درت</p></div>
<div class="m2"><p>به عاقبت سخن خویش بر زمین انداخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>به احتیاط قدم نِهْ دلا، که طُرّهٔ یار</p></div>
<div class="m2"><p>کمند حادثه در راه عقل و دین انداخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>در آفتاب ستم گر بسوختم، چه کنم</p></div>
<div class="m2"><p>چو بخت، سایه بر احوال من چنین انداخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>به عشق تیر بلا را نشانه شد شاهی</p></div>
<div class="m2"><p>ز بس که سنگ ملامت بر آن و این انداخت</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

خطت که سبزه بر اطراف یاسمین انداخت
چه خون که در جگر نافه های چین انداخت
دلم که داشت تمنای خاکبوس درت
به عاقبت سخن خویش بر زمین انداخت
به احتیاط قدم نه دلا که طره یار
کمند حادثه در راه عقل و دین انداخت
در آفتاب ستم گر بسوختم چه کنم
چو بخت سایه بر احوال من چنین انداخت
به عشق تیر بلا را نشانه شد شاهی
ز بس که سنگ ملامت بر آن و این انداخت

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

خطت که سبزه بر اطراف یاسمین انداخت

چه خون که در جگر نافه‌های چین انداخت

دلم که داشت تمنای خاکبوس درت

به عاقبت سخن خویش بر زمین انداخت

به احتیاط قدم نِهْ دلا، که طُرّهٔ یار

کمند حادثه در راه عقل و دین انداخت

در آفتاب ستم گر بسوختم، چه کنم

چو بخت، سایه بر احوال من چنین انداخت

به عشق تیر بلا را نشانه شد شاهی

ز بس که سنگ ملامت بر آن و این انداخت

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات