امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زلف تو در کمند جنون می‌کشد مرا</p></div>
<div class="m2"><p>خوش‌خوش به کوی عشق درون می‌کشد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرجا که می‌گریزم از این فتنه، ناگهان</p></div>
<div class="m2"><p>عشقت عنان گرفته برون می‌کشد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>من دل نمی‌دهم به لب و چشم او، که یار</p></div>
<div class="m2"><p>گاه از فسانه گه به فسون می‌کشد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بر خاک آستان تو گریم به خون دل</p></div>
<div class="m2"><p>چون خاک می‌دواند و خون می‌کشد مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>شاهی به کوی عشق مکن بعد از این قرار</p></div>
<div class="m2"><p>کاین دل به گوشه‌های جنون می‌کشد مرا</p></div></div>

برگزیدهٔ دیوان امیر شاهی سبزواری » تصویر 22

شمارهٔ ۱۵

زلف تو در کمند جنون می کشد مرا
خوش خوش به کوی عشق درون می کشد مرا
هرجا که می گریزم از این فتنه ناگهان
عشقت عنان گرفته برون می کشد مرا
من دل نمی دهم به لب و چشم او که یار
گاه از فسانه گه به فسون می کشد مرا
بر خاک آستان تو گریم به خون دل
چون خاک می دواند و خون می کشد مرا
شاهی به کوی عشق مکن بعد از این قرار
کاین دل به گوشه های جنون می کشد مرا

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

زلف تو در کمند جنون می‌کشد مرا

خوش‌خوش به کوی عشق درون می‌کشد مرا

هرجا که می‌گریزم از این فتنه، ناگهان

عشقت عنان گرفته برون می‌کشد مرا

من دل نمی‌دهم به لب و چشم او، که یار

گاه از فسانه گه به فسون می‌کشد مرا

بر خاک آستان تو گریم به خون دل

چون خاک می‌دواند و خون می‌کشد مرا

شاهی به کوی عشق مکن بعد از این قرار

کاین دل به گوشه‌های جنون می‌کشد مرا

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات