امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تلخ است بی‌تو صبر، دل غم فزوده را</p></div>
<div class="m2"><p>نتوان چشید داروی ناآزموده را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای ناله همدمی کن و از آب چشم من</p></div>
<div class="m2"><p>بیدار ساز دیده بختِ غُنوده را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>دل شد رمیده سر زلف تو، وز کمند</p></div>
<div class="m2"><p>نتوان به کوی عقل کشید آن ربوده را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>با باغبان مگو که دل غنچه خون چراست</p></div>
<div class="m2"><p>خواندن نمی‌توان ورق ناگشوده را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>مشاطه زلف یار به انگشت می‌کشد</p></div>
<div class="m2"><p>زان رو که نسبتی به قلم هست دوده را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>ناگفته از دهان تو رمزی مرا مکش</p></div>
<div class="m2"><p>نتوان قصاص کرد گناه نبوده را</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>شاهی خیال خاص بگو از دهان دوست</p></div>
<div class="m2"><p>چون نیست لذتی سخنان شنوده را</p></div></div>

دیوان مولانا شاهی » تصویر 12

شمارهٔ ۱۲

تلخ است بی تو صبر دل غم فزوده را
نتوان چشید داروی ناآزموده را
ای ناله همدمی کن و از آب چشم من
بیدار ساز دیده بخت غنوده را
دل شد رمیده سر زلف تو وز کمند
نتوان به کوی عقل کشید آن ربوده را
با باغبان مگو که دل غنچه خون چراست
خواندن نمی توان ورق ناگشوده را
مشاطه زلف یار به انگشت می کشد
زان رو که نسبتی به قلم هست دوده را
ناگفته از دهان تو رمزی مرا مکش
نتوان قصاص کرد گناه نبوده را
شاهی خیال خاص بگو از دهان دوست
چون نیست لذتی سخنان شنوده را

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

تلخ است بی‌تو صبر، دل غم فزوده را

نتوان چشید داروی ناآزموده را

ای ناله همدمی کن و از آب چشم من

بیدار ساز دیده بختِ غُنوده را

دل شد رمیده سر زلف تو، وز کمند

نتوان به کوی عقل کشید آن ربوده را

با باغبان مگو که دل غنچه خون چراست

خواندن نمی‌توان ورق ناگشوده را

مشاطه زلف یار به انگشت می‌کشد

زان رو که نسبتی به قلم هست دوده را

ناگفته از دهان تو رمزی مرا مکش

نتوان قصاص کرد گناه نبوده را

شاهی خیال خاص بگو از دهان دوست

چون نیست لذتی سخنان شنوده را

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات