هوش مصنوعی: من از درد و زخم‌های خود راضی‌ام، پس ای پزشک، لطفاً مرا رها کن تا از لذت‌های خودم بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: زمانی که در دنیا دوستی صادق و واقعی یافت نمی‌شود، بهتر است که به گنجینه قناعت خود بسنده کنیم و در گوشه‌ای از تنهایی و انزوا زندگی کنیم.

هوش مصنوعی: زندگی به خوشی و راحتی نمی‌ارزد، بهتر است که انسان با زحمت و تلاش خود نان به دست آورد تا اینکه زیر بار منت دیگران باشد.

هوش مصنوعی: من از آغاز روزگار به درد و عشق دچار شدم، اما خوشا به حال آنهایی که از قسمت خود لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شد که به آرامش برسم، پس با غم دوری بساز و شکرانه ی خوبی‌های خود را فراموش نکن.