هوش مصنوعی: عمر سپری شده و اگر سال‌ها بگذرد، دل گمشده در آن زلف دوباره پیدا نخواهد شد.

هوش مصنوعی: دل و جان خود را به استقبال او می‌فرستیم چرا که مانند ماه چهارده که از سفر برمی‌گردد، او نیز به زودی باز خواهد گشت.

هوش مصنوعی: اگر بوی پیراهن یوسف گم‌شده به مشام برسد، چشم‌ها روشن خواهد شد و شور و شوقی تازه به دل می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر هر صبحی با وزش نسیم، غبار قدم او به هوا برود، چه خوب خواهد شد که جلا و درخشندگی چشم نوازش دوباره به نظر بیاید.

هوش مصنوعی: پرنده دل من در دام زلف تو گرفتار شده است و حتی جاذبه چشمان تو که مانند تیر و زخم به دل می‌نشیند، دوباره و دوباره به یاد می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر دل و جانم را فدای عشق کنم و خود را در مسیر تو قرار دهم، حتی اگر تیر عشق تو دوباره از این راه بگذرد، باز هم بی‌توجه نیستم.

هوش مصنوعی: اگر عمر دوباره به انسان برگردد، مانند نوشیدن شراب لذت بخش خواهد بود و تنها در صورتی امکان‌پذیر است که شاهدی در آن زندگی وجود داشته باشد.