هوش مصنوعی: در زندگی، جز گریه و اندوه کار دیگری ندارم و نمی‌خواهم هیچ‌کس همانند من در کارهایش درمانده و بی‌پناه باشد.

هوش مصنوعی: ای سرو بلند و باهیکل زیبا، و ای گل نرم و لطیف، از دوستانت بیاموز که با یار خود خوار نباشی و بی‌احترامی نکن.

هوش مصنوعی: لبانت همچون لعل است و با جان من در ارتباط، زیر لب تو، گنجینه‌ای از زیبایی نهفته است. این لطف و زیبایی را نابود نکن و اجازه نده که بازار دل من کساد شود.

هوش مصنوعی: با چهره‌ای زیباتر از زیبایی ماه و قدی بهتر از سرو، تو برای بوسه‌ای جانت را فدای می‌کنی. پس اجازه بده که خودت را در بازار عشق عرضه کنی.

هوش مصنوعی: شاهدی به بند زلف تو گرفتار شده و زبون است. بگذار که از درد درونش به حال زار خود ناله کند.