هوش مصنوعی: دل بی غم تو چرا آرام بگیرد، جز دل غم تو کجا می‌تواند آرام بگیرد؟

هوش مصنوعی: گرد و غباری که از پاهای اسب تو بلند می‌شود، در چشم دیگران همچون آرد سفید خواهد نشست.

هوش مصنوعی: به خاطر گرد و غبار خاک کوی تو، دل بر پرواز هوایی نشسته است.

هوش مصنوعی: وقتی که سراب را در کنار آب جو می‌بینم، حس می‌کنم که ناگهان نگاهی بر گوشه چشم من می‌نشیند.

هوش مصنوعی: وقتی درد تو تبدیل به درمانی برای دل‌های بی‌درد شده است، جایی برای آرامش و سکون دل من باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: تو برای من مثل بلای جان هستی، پس بنشین و مدتی را در کنار من بگذران.

هوش مصنوعی: وقتی که تو مانند یک سرو زیبا و خوش قامت محبوبی نداری، با عشق به او بگو که از پا می‌نشیند.