هوش مصنوعی: ای دلبر، اگر خودت می‌دانی که حاصلی از کشتن ما نیست، پس چرا چنین می‌کنی؟ و اگر نمی‌خواهی ما را بکشی، پس هدف تو از این همه ظلم و ستم چیست؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از حال و روز درون من سوالی نمی‌کند و حتی کسی نمی‌پرسد که این آه‌های پر از درد من ناشی از چیست.

هوش مصنوعی: ای عارف، تا چه زمانی بر کارهای ما اعتراض می‌کنی؟ چون نمی‌دانی در عمل ما چه خیری نهفته است.

هوش مصنوعی: من به تو می‌گویم که در دل من آتشی وجود دارد که تو از آن خبر نداری. اگر این آتش پنهان نبود، پس این دودی که در حال بلند شدن است، چیست؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم جانم را برای تو فدای کنم، اما می‌ترسم که محبوب بگوید تو بی‌ارزش هستی و این جان که به خاطر محبت تو رنج می‌برد، چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: مدتی است که از چشمانم اشک‌ها همچون خون می‌ریزد، و او دائماً نمی‌گوید ای معشوق، هدف تو از این گریه‌ها چیست؟